Edward, Top-10 met val en er is een filmpje?, verslag door de bril van de voorzitter.
De M4 rijdt de tweede wedstrijd van de avond, dus ongeveer kwart voor tien starten. Om kwart voor negen wordt ik opgehaald door Ronald en Edward. Weinig tactisch overleg in de auto, we hopen dat t droog blijft; “we zien wel hoe ’t loopt”.
Als we bij de Jaap Edenbaan aankomen zijn de M3 rijders al begonnen. Ronde 14, dat geeft toch enige spanning, zijn we te laat? Een snelle rekensom, nog 26 ronden te gaan, 40 seconden gemiddeld is meer dan een kwartier en dan nog dweilen, we zijn ruim op tijd. Tassen in het ‘aquarium’, warming-up, stretchen, M3 nog 10 ronden. Fokko rijdt goed voorin het peloton.
Nog even een praatje met de ‘cameraman’, Raymond, één van de M4 marathonrijders die met een camera op zijn helm en langs de baan soms de wedstrijden filmt, als hij goed rijdt plaatst hij een filmpje op YouTube (https://www.youtube.com/@skatography6276 ).
In de kleedruimte zitten allemaal volwassen kerels en enkele dames zenuwachtig te zijn voor een spelletje op het ijs. We nemen het allemaal veel te serieus. Halverwege het omkleden lopen we naar het raam, M3 in laatste ronden, massasprint, Fokko finisht in het voorste groepje (hij werd 9e).
Direct na de dweil het ijs op, dan kan je nog vlot twee rondjes rijden voordat iedereen moet verzamelen bij de start/finishlijn onder de jurytoren. Er staan weer 56 rijders op het ijs. Jeppe, Ben en Hein zijn er ook. Ik stel mij aan de binnenzijde van de baan op, een beetje vooraan, oeps, ik sta vooraan. “Hé, komt er nog iemand voor mij staan?” roep ik. “Nee hoor, je mag eerst, al moeten we je over de lijn duwen”, gelach en dan mogen we los.
Dus ik rijd, wat ongemakkelijk, vooraan tijdens de loze ronde, eerst te snel, een paar meters los, dan wat langzamer om als één groep onder de jurytoren door te rijden. Na 59 seconden de bel voor de start en dan….. gaat ’t los.
Direct komen er een aantal rijders buitenom, vol gas, dat laten we niet gebeuren, er achteraan. Er rijden nu een stuk of vier vijf schaatsers vooruit, de achterste op een meter of zes voor mij, we rijden rondjes 37, maar ze komen niet echt los. Na drie ronden gaat de snelheid naar beneden, ze geven op, gelukkig, een 41-er. Ik rijd plaats vijf of zes, het achterste deel van het uitgerekte peloton rijdt nog steeds 38-ers en het peloton dikt weer in op een paar achterblijvers na.
Ronde 5, we rijden langs het chalet, een valpartij kort schuin achter mij, remmende schaatsers en een paar vloeken. Na de wedstrijd hoor ik dat Edward werd aangetikt en was gevallen, hij staat direct op en na dit rondje 52.4 (met val) sluit hij na vierenhalve ronden, waarvan de eersten 37-ers, weer aan bij het peloton.
Door de val en remmende schaatsers komen er direct weer nieuwe aanvallers buitenom, dus we geven weer gas. Het gaat sneller maar na twee ronden niet echt hard meer. Hé, daar rijdt de cameraman voor mij, zal ik er even voor de camera gaan rijden? Ik lach van binnen maar doe ‘t niet.
Het nadeel van zo vooraan rijden is dat ik niet weet hoe het met de andere Vikingrijders gaat, na de wedstrijd heb ik begrepen dat we allemaal wel goed vooraan (bij eerste tien, vijftien) hebben gereden. In het middenstuk van de wedstrijd gebeurd er niet zo veel, nog een valpartij, een paar speldenprikjes, de snelheid gaat er een beetje uit met 41- en 42-ers, wel lekker om te herstellen.
Als er nog ruim zes rondjes zijn te schaatsen komt Edward buitenom. Omdat hij na zijn val veel energie heeft gebruikt verwacht hij niet veel van zijn eindsprint, daarom voor deze strategie gekozen. Jeppe duikt er meteen achteraan, die reed dus vlak achter mij. Ik vind het nog te vroeg, ik twijfel nog steeds over mijn conditie, er is deze wedstrijd best snel gereden, als Edward en Jeppe de eer voor Stg Viking redden dan vind ik dat helemaal goed.
Edward rijdt een snelle ronde, 36-er, en rijdt dan ruim 4 seconden voor mij, maar trekt niet verder door. Ze rijden nu met z’n drieën voorop maar komen niet verder los. Als Edward de kop overgeeft aan Jeppe blijkt hij ook al zijn meeste kruit te hebben verschoten. Inmiddels beginnen we in het achtervolgende peloton ook te versnellen. Nog drie ronden te gaan, ik rijd dan nog een dertigtal meters achter het drietal.
De versnelling wordt door de bekende snelle mannen in het peloton ingezet, door kort aan de binnenkant te blijven kan ik goed volgen en halen we verschillende uitwaaierende voorgangers in. Twee ronden voor het einde weer een valpartij dichtbij, het geluid van kruisende zwaarden “kling!”, rillingen over mijn rug…… en door. Na de wedstrijd blijkt dat Ben was gevallen, een onduidelijke schade aan pijnlijke knie, hij zat er dus ook dichtbij.
In de laatste ronde haal ik ook Edward in, het gaat nu echt hard, er rijden nog drie schaatsers voor mij. Omdat ik kort achter mijn voorganger zit laat ik mij in de laatste bocht iets uitwaaieren daardoor heb ik de ruimte om te versnellen (goeie tip van Bobbie), aan het einde van de bocht heb ik nu meer snelheid dan de twee schaatsers die kort voor mij reden en op het laatste rechte stuk kom ik daar voorbij. Voor mij zie ik de winnaar zijn armen in de lucht steken, hij reed nog een tiental meters voor ons uit, ik finish als tweede, “we zien wel hoe het loopt”, belachelijk goed dus.
Edward (met val) finisht 9e , Hein 14e, Jeppe 16e en Ronald 19e (Ronald: “Balen, ik ben helemaal niet moe maar zat opgesloten en kon echt niet naar voren komen”). Ben is door zijn val met 24 gereden rondjes niet geklasseerd. Er is hard gereden, 18 rijders hebben de 25 rondjes niet uitgereden.
Helaas heeft de ‘cameraman’ het maar negen rondjes volgehouden, ik denk dus dat er deze keer geen filmpje met de verrichtingen van de Viking-mannen van de M4 op YouTube komt.
[volgende marathon van M4 is op 7 december, het derde blok]