Marathonwedstrijd M4, 14 december 2022, verslag door de bril van de voorzitter.
Vanavond de eerste van een paar extra ingeplande wedstrijden, de M4 rijdt de derde wedstrijd van de avond. Overigens werd in een eerdere planning gesproken dat we in een vierde blok en om 22:40 zouden starten. Het was Fokko die mij tijdens de bestuursvergadering gisteravond – net op tijd – attendeerde op een meer recente planning, derde blok en; “De dames rijden 25 ronden en de C3-schaatsers rijden 20 ronden, daarom zal de start niet zo laat zijn”. Dus we vertrekken om negen uur. Op de radio luisteren we naar Marokko – Frankrijk. Er wordt weinig over de marathonwedstrijd gesproken behalve over het “elkaar er voor te laten” als iemand van ons buitenom komt en in de binnenste trein wil aansluiten.
Het vriest en het ijs ligt er weer goed bij en veel blauw-geel op de baan. De dames rijden hun rondjes, Marlies Galesloot finisht als 4e en Noor Smit als 7e, wij beginnen de warming-up. Hé, er komen geen dweilmachines het ijs op, de C3 start direct na de dames, gaat dus vlot vanavond. De omroeper geeft aan dat na de C3 er wel gedweild gaat worden. Bij de C3 finisht Willem Boer als 15e, hij is duidelijk de jongste deelnemer maar rijdt lekker mee. Ook Steven vd Zeeuw doet mee in deze categorie en wordt, na val, 17e.
In het aquarium lijkt het rustig, meer mensen die de laatste planning hebben gemist? Of voetbal kijken? Hein en Jeppe zijn er wel.
Wij kunnen om 22:00 het ijs op. En na één rondje worden we al bij de jurytoren geroepen. Het vriest en we kunnen slechts één rondje inrijden. Dus bibberend een verhaal van de jury aanhoren terwijl ik weer aan de binnenbaan ga staan kort bij start/finishlijn. Er zijn slechts 33 rijders maar de hele top-10 uit het klassement, op één na, is er wel.
Bij de start van de loze ronde komen de rijders van de buitenkant snel naar voren en naar binnen rijden en voordat we goed en wel door de eerste bocht zijn, rijdt een man of tien voor mij in de binnenste trein. En er wordt veel harder gereden dan normaal in de loze ronde. Na de volgende bocht rijden er wel 15 rijders voor mij in één lange trein. Dat vind ik niks en ik stap naar buiten en begin in te halen. De wedstrijd is net gestart, jammer die inspanning bij het begin, Ronald laat mij na ruim twee ronden voor hem weer terug stappen in de binnenste trein, plek vier of zo.
Kort na mijn inspanning komen er een drietal rijders buitenom en rijden weg bij het peloton, ronde zes, Ronald is mee gesprongen. En vlot daarna komt Edward ook buitenom en begint een achtervolging om aan te sluiten. Wat zal ik doen? Bij die ontsnapping zit ook Wim, de nummer 1 in het klassement (ik sta 2e na 4 wedstrijden), die kan ik niet laten gaan. Jammer jongens, ik geef wat gas en sluit na één ronde aan maar neem ‘t hele peloton met mij mee, “lekkere ploegentactiek Henkie”.
Er zijn nog wat speldenprikken met wat versnellingen, het stelt niet veel voor. Maar ik kijk regelmatig op het rondenbord, maak ik mij zorgen over de inspanningen? Ronald rijdt heel attent. Met nog twaalf ronden te gaan heeft Edward weer zijn vertrouwde plekje gevonden……hij rijdt vooraan. Edward probeert de spanning uit zijn benen te rijden. Hij vindt de meeste ontspanning door zelf het tempo te bepalen, het peloton volgt met graagte een rijder die hen uit de wind houdt.
Ik rijd ergens plaats vijf en Ronald zit kort achter mij. We rijden rondjes 40 41, dat is niet heel snel maar genoeg om de meesten geen ontsnapping te laten opzetten. Zo nu en dan komt er iemand buitenom dan roep ik “er komt er één!” dan trekt Edward een beetje aan en worden de meeste ontsnappingen gestaakt voordat deze begonnen zijn. Met nog vijf ronden te gaan begint Edward wat te versnellen, hetzelfde plan als vorige week.
Het peloton wordt onrustiger en er proberen weer wat mensen buitenom te komen. Daar is Wim ook weer. Da’s balen, ik zit hier wel lekker in de binnenbaan, ben niet zo zeker na mijn inspanningen en met nog ruim 3 ronden te gaan… toch stap ik naar buiten.
Ik probeer de aansluiting te vinden maar rijd met reserve, dan word ik een beetje aangeduwd. Dat was Ronald, inmiddels komt hij mij binnendoor voorbij. Edward laten wij nu achter ons.
Daar waar Ronald wat meer snelheid heeft kan hij in de binnenste trein mee. Ik kom daar niet tussen en blijf dus de hele tijd buitenom meer meters maken. Op het rechte stuk kruip ik naar voren maar in de bochten verlies ik weer van de mensen in de binnenste trein. Als ik dan toch zo kort mogelijk aan de binnenkant probeer te rijden vind ik regelmatig schaatsen onder mij die niet van mij zijn, spannend, maar het gaat goed.
Op het laatste rechte stuk haal ik Ronald net in en finish nog in de top-10. Ronald wordt 10e; ”ging lekker, veel beter dan vorige week”. Na de finish ben ik niet echt kapot, da’s balen, dus volgende keer niet te veel nadenken maar gewoon vol het gas erop en de binnenbaan opzoeken.
Jeppe, die de hele wedstrijd ontspannen achteraan heeft gereden, heeft met een versnelling in de laatste twee ronden veel schaatsers ingehaald en finisht als 11e – “ik had wat eerder moeten versnellen”. Hein finisht op de 16e plaats. Edward moet zijn inspanningen van het twaalf ronden kopwerk bekopen met een 24e plaats en treurt; “dat moet toch anders want nu ben ik eigenlijk laatste geworden”.
Zo hebben we allemaal iets om over na te denken, maar voor mij geldt dan beter voor en niet tijdens de wedstrijd.
[volgende marathon van M4 is op 21 december, eerste blok]