Marathonwedstrijd Cat-4, 28 februari 2024, verslag door de bril van de voorzitter.
Het marathonseizoen begint op z’n einde te lopen en de rijders van Stg Viking zetten de laatste weken een eindsprint in om de positie van Stg Viking in het clubklassement te verbeteren. Afgelopen woensdagavond 28 februari was het Viking-team voor de Categorie 4 (Cat-4) op volle sterkte aanwezig, de 9e wedstrijd van totaal 10 wedstrijden dit marathonseizoen.
De eerste marathonwedstrijd deze avond was die van Cat-5. Vikinger Steven van der Zeeuw sprintte met nog 6 ronden te gaan om, en daarna voor, het peloton in de hoop om met een groepje te ontsnappen. Maar toen er niemand meeging liet hij zich, vermoeid, terugzakken in het peloton. Nog een paar rondjes om te herstellen. Het tempo gaat al omhoog. Na 25 ronden koers en een puike eindsprint toch weer een derde plaats. Steven staat 6e in het klassement en heeft dit seizoen al 2 van de 9 wedstrijden gewonnen.
De rijders van de Cat-3 maken zich nu klaar voor de tweede marathonwedstrijd deze avond, zij rijden 35 rondjes. In deze wedstrijd laat Vikinger Jeroen Dolman, weliswaar incognito in Skitz-jasje, zich regelmatig voor in de wedstrijd zien soms in een ontsnapping en een andere keer aan de kop van een achtervolgend peloton. Naarmate de wedstrijd vordert, er wordt best hard gereden, zien we Jeroen wat meer naar achteren zakken. Uiteindelijk finisht Jeroen op een verdienstelijke 9e plaats, er reden deze wedstrijd 33 schaatsers mee, goede prestatie.
Na deze wedstrijd wordt de baan verzorgd. Om 22:10 kunnen wij het ijs op. Er staat een matige wind en het ijs slaat snel aan door de wat hogere temperaturen. Met 38 schaatsers niet zo’n grote groep op het ijs vanavond. Wij zijn als team-Viking met z’n achten goed vertegenwoordigd. Noor Smit, Edward Galesloot, Ronald Wenneker, Hein de Graaf, Willem en Jeppe de Boer hebben dit seizoen aan bijna alle wedstrijden meegedaan. Ben Huisstede heeft vorige keer weer voor het eerst dit seizoen meegereden. Ook ik ben vanwege een blessure pas later, eind december, mijn eerste wedstrijden gaan rijden.
De afgelopen wedstrijden heb ik daarom steeds met een verschillende doelstelling gereden. Eerst “de wedstrijd uitrijden” daarna “in de punten rijden” en dan, na twee wedstrijden waarin ik ben gevallen, “blijven staan” om tenslotte te moeten constateren dat je qua conditie aan het einde van de wedstrijden te kort komt. Daarom een andere strategie voor deze avond. Normaal gesproken rijd ik altijd vooraan in en soms voorop het peloton – maar op de voorste plekken pak je de meeste wind – deze keer wil ik minimaal tien schaatsers voor mij hebben.
Een ingetogen start en een stuk of tien rijders voor mij. Ik kan nu goed observeren dat de eerste vier of vijf rijders telkens het kopwerk afwisselen, de kop afgeven door opzij te schaatsen en zich terug laten zaken om er op plaats vijf weer tussen gelaten te worden. Dat heb ik al zo vaak gedaan – kost kracht, nu hier te zitten op plaats elf of twaalf is wel relaxt, beetje saai eigenlijk. Wanneer komt er wat actie?
We zijn nu zo’n negen ronden onderweg – de snelste een 39-er, deze een 44-er – als er wat schaatsers buitenom komen. Actie! De eerste – in Viking marathonpak – vliegt met hoge snelheid de kop van het peloton voorbij ter hoogte van de jury-toren en duikt de bocht in. Het duurt even voordat de voorste rijders doorhebben wat er gebeurd en terwijl zij overwegen wat ze moeten doen draaien ze met een te lage snelheid met de kop tegen de wind in. De Viking-man (Edward) is dan al ruim vertrokken en bezig aan een hoge 36-er, hij heeft het einde van het rechte stuk al in zicht. Wat een timing!
Op dat moment ben ik verschillende ronden achter elkaar aan het hannesen met een rijder die buitenom zo dicht naast mij rijdt dat ik geen goede slagen kan maken, en hij ook niet, super irritant. Dat is toch wel het nadeel als je wat meer naar achteren zit, je komt steeds meer krabbelaars tegen. Inmiddels heb ik wel Ronald met grote vaart zien passeren, hij heeft zich aan de kop van het peloton genesteld.
Wat een team! Nadat Ronald voorop het peloton is gaan rijden kan hij opeens niet meer schaatsen……hij vertraagd. De elfde ronde rijdt het peloton in 48 seconden 😊, goede actie. Dan wordt Ronald door één man ingehaald die wel versneld maar als die vermoeid de kop afgeeft ziet hij weer datzelfde blauw-gele-marathonpak dat de kop overneemt en het peloton weer in slaap sust. Inmiddels pakt Edward tientallen meters per ronde. Ook een tweede versnelling van een drietal aan kop van het peloton verzand in schoonheid (met die schoonheid bedoel ik dan dat blauw-gele-pak dat daarna weer voorop rijdt). ingehouden frustratie is hoorbaar in het peloton, maar niemand doet wat.Ook Noor verricht kopwerk voor het peloton, zonder zich teveel in te spannen.
Inmiddels kijkt Edward op het rechte stuk het peloton in de rug. De pijn is niet fijn maar de aanmoedigingen langs de baan houden hem bij de les en gemotiveerd.
In het peloton wordt het nu onrustig door de versnellingen (40-ers) en dan weer een trage ronde (ronde 21: 46-er) en rijders beginnen buitenom naar voren te rijden. Ook ik ga een treintje opschuiven en houd de vlotte mannen in de gaten, maar ik wil nu nog niet aan de kop rijden en blijf dus achter enige, wat later blijkt, mindere goden hangen. Nadat Noor voorop is gaan rijden zie ik nu dat Ronald zich langs het peloton laat terugzakken. Wat gaat hij doen?
Edward ziet nu het peloton weer verder van hem wegrijden. Achterin dat peloton voelt Ben dat een goede eindsprint er niet inzit maar wil hij zich voor de Viking verdienstelijk maken door zich te laten afzakken en Edward op te pikken. Als hij daar in z’n eentje rijdt realiseert hij zich de straffe wind en pijnlijke benen, dat wordt nog pittig.
Echter, nadat Ben zover is om Edward te gaan voorrijden wordt hij door de jury uit de wedstrijd gehaald. Waarom? Ook Ronald had twee ronden later hetzelfde plan, laat zich afzakken en…… werd uit de wedstrijd gehaald. Misschien enige teleurstelling voor deze mannen maar Edward zal na de wedstrijd vertellen dat deze opofferingsgezindheid hem extra had gemotiveerd.
En de rest van het blauw-gele-team? Ikzelf raak opgesloten en kan mijn snelheid niet kwijt met teveel tragere rijders om mij heen, kies het verkeerde geitenpaadje – het blijkt een slakkengangetje ☹ – en finish teleurstellend op de 25e plaats. Willem, Jeppe en Noor doen het beter met resp. 3e, 4e en 20e plaats en Hein finisht achterin het peloton, net buiten de punten. Edward wordt 1e met een straatlengte voorsprong.
Maar als we vol bravoure bij de finish en jurytoren de winst van Edward vieren tikt een jurylid ons op de schouder en zucht; “Rijders in het blauw-geel hebben jullie het KNSB marathon-reglement wel gelezen?”. Wij kijken elkaar zenuwachtig lachend aan: “Euh, is er een probleem?”.
Het reglement! Er wordt ons uitgelegd dat slechts bij de professionele ploegen er sprake kan zijn van ploegentactiek. In de wedstrijden zoals wij die rijden zijn wij weliswaar herkenbaar als een team maar dienen wij ons als individuele schaatsers te gedragen. Weer wat geleerd, omdat zowel Ben als Ronald uit de wedstrijd zijn genomen volgen er gelukkig verder geen stappen.
Ed Raket’s winst “uit het boekje” zal dus in de boeken blijven staan. Proficiat!