WW = Worsten-Wedstrijd.

marathonwedstrijd M4, 1 februari 2023, verslag door de bril van de voorzitter.

Vanavond rijden wij de WW, de Worsten-Wedstrijd. Gesponsord door de lokale slagerij is er voor de Top10 van de marathonwedstrijd een rookworst. De WW had wat mij betreft ook kunnen staan voor Woeste Woensdag want het is weer onstuimig deze woensdagavond.

Als we bij de Jaap Edenbaan aankomen worden we door Wim V. (1e in klassement) lachend gevraagd of we weer, zoals vorige week, het hele peloton uit de wind kunnen houden. We halen hem snel uit de droom; ,, Haha, die mooie plaatjes hebben we nu al, we gaan het deze keer anders aanpakken!”.

Omdat we de eerste wedstrijd van de avond rijden pakken we nog een twintigtal minuutjes mee bij het trainingsuur daarvoor om een beetje warm te rijden. Daar waar Edward en Ronald al vlot in de slag komen lukt dat mij maar matig – vermoeid?

De machines voor de ijsverzorging nemen de tijd om het stroeve ijs te dweilen, om 21:02 kunnen we het ijs op. Na twee vlotte ronden inrijden moeten we verzamelen bij de start/finishlijn onder de jurytoren – Jeppe en Bert zijn er ook.

,,Vanavond Worsten-Wedstrijd!“ meldt jurylid Henk Veen met stemverheffing. En; ,,Deze worst kost twee-euro-vijf-en-tachtig…..daarom…… maak er geen wedstrijd op-leven-en-dood van!”. Er wordt gelachen, het bericht is overgekomen. We kunnen met 49 rijders starten aan de loze ronde.

Even zoeken, nu ik bewust niet vooraan wil rijden, na de bocht rijd ik op vierde plek. Mooi, denk ik, dan hoef ik mij voorlopig nog niet in te spannen. Bij het passeren van de finishlijn gaat de bel – de wedstrijd is begonnen.

Na de eerste bocht komt Wim V. direct buitenom; ,,Kom op, we gaan!” roept hij in het voorbij gaan, met een paar vlotte jongens in zijn slipstream. Omdat de rijders voor mij geen aanstalten maken om te versnellen stap ik opzij en geef gas…..

En gas wordt er gegeven. Het plan is duidelijk: ,,de wedstrijd hard te maken”. Of, beter nog: ,,een paar van die mensen die altijd maar afwachten af te schudden”. We rijden om beurten één ronde op de kop, ik doe de vierde ronde, stap opzij, en laat mij inhalen tot ik een man of acht laat passeren en dan weer in de binnenste trein probeer aan te sluiten. Het gaat moeizaam, dat harmonica effect, nu weet ik weer waarom ik graag verder voorin zit.

Als ik na de bocht een keer achterom kijk zie ik dat het peloton over meer dan honderdtwintig meter is uitgerekt. Maar als ik om mij heen kijk dan zie ik de meesten van de Top10 wel in de voorhoede rijden. Inmiddels halen we de eerste afvallers al in. Zo wordt er acht ronden hard gereden. Maar in ronde negen gaat de snelheid naar beneden.

Het lijkt er op dat iedereen even wil herstellen, de rondetijden gaan 4-5 seconden omhoog, ook ik voel de vermoeidheid. Edward komt nog eens soepel voorbij, die zit er wel lekker in deze wedstrijd. Na zes ronden rust komt er iemand buitenom naar voren rijden en probeert te ontsnappen. Maar met een korte versnelling vooraan wordt hij snel weer opgeslokt door het peloton.

Dan, met nog ruim zeven ronden te gaan, zie ik twee man zich losmaken van de kop van het peloton, dat zijn Jack P. en Erik S., de nr 4 en nr 2 uit het klassement. Op dit moment rijdt er een man of tien voor mij, die doen niets, ik besluit om eens wat mensen in te halen, kan die mannen niet laten gaan, en stap uit de trein met Ronald direct achter mij aan.

Als ik de kop van het peloton bereik, ter hoogte van start/finishlijn, komt Edward soepel buitenom schieten. ,,Henk Jan aanpikken”, roept hij. Ik probeer verder te versnellen maar voel direct hoe mijn benen vol lopen; “Je gaat voor mij te snel Ed!”, hij kijkt achterom…

Ik blijf nog even proberen en zie ook dat Edward wat inhoudt maar realiseer mij meteen dat ik of het peloton met mij mee zal trekken of, als ik de aansluiting kan vinden, die hogere snelheid niet een kleine zeven ronden ga volhouden. Daarom – non-verbaal signaal – staak ik mijn actie en versnelt Edward naar de twee ontsnapte rijders. Inmiddels komt Ronald binnendoor en gaat op kop van het peloton rijden. Ik moet mij buitenom weer wat naar achteren laten zaken.

Ronald temporiseert aan de kop van het peloton – dat doet hij goed. Achteraf blijkt dat hij slechts een seconde, soms nog minder, langzamer rijdt dan de koplopers, maar voldoende om Edward zijn actie te laten slagen. Als Wim V. voorbij komt en na een ronde op kop vraagt wie er nu gaat rijden blijkt dat aan dovemans oren besteed – ,,Wat zeg je?… Of je worst lust…..” – en er behalve Ronald ook andere rijders zijn die de koplopers steunen, niemand rijdt, die drie gaan weg blijven.

Nog een viertal ronden te gaan. Ik rijd op plaats tien twaalf in de binnenste trein. En als onze trein wat te ver naar buiten glijdt rijden er ook nog mensen onder mij door naar voren. Tja, wat is nu nog de juiste strategie? Dan zie ik Pim L. buitenom voorbij komen, die heeft al wat wedstrijden gewonnen, ik stap opzij en ga erachter zitten, inmiddels wel in het derde treintje buitenom.

Nog twee ronden te gaan. Het wordt nu echt een rommeltje. Ik probeer in het spoor van Pim te blijven, maar er zijn overal benen en armen – een worsteling – en ik wordt te veel opgehouden en naar buiten gedrukt. Vandaag niet de snelheid en souplesse om er handig tussendoor te laveren.

Bij de bel zie ik voor mij letterlijk zeven rijders naast elkaar over de finishlijn rijden. Hoe ga ik daar ooit nog voorbij kunnen komen? Mijn rondetijden zijn best goed, maar passeren kan ik er maar weinig. Ik finish als 18e .

De teleurstelling is groot, 9 wedstrijden eindig ik in de Top10, en nu……als het er echt om gaat…. geen rookworst…. Een ,,worst case scenario’’.

Maar, als Viking hebben we het goed gedaan; Edward wordt uiteindelijk 2e, Jeppe 7e en Ronald 13e, totaal 84 punten voor de Viking (vorige week 64). Het was een zware wedstrijd, slechts 27 rijders van de 49 die waren gestart worden geklasseerd.

[ volgende marathon van M4 is 15 februari, het tweede blok]