Straffe wind en het blauw-geel op kop. Dan een losgeslagen bende.

Marathonwedstrijd M4, 21 december 2022, verslag door de bril van de voorzitter.

Na een lang weekend met vier dagen schaatsen op de Ankeveens Plassen is het deze woensdagavond alweer plus 7 C en er waait een flinke zuidwesterwind. Omdat we direct na de dweil de eerste wedstrijd rijden gaan we vroeg weg (19:15 uur) zodat we nog een half uurtje kunnen warm rijden in het trainingsuur daarvoor. In de auto is het stil, wedstrijdspanning of niets meer te vertellen na zoveel uren samen op ’t ijs dit weekend?

Toch nog even over de wedstrijd van vorige week: “Ik heb wat zitten rekenen, als je niet in de binnenste trein zit maar één ernaast dan maak je meer meters en moet je dus sneller schaatsen om bij te blijven, met die snelheid zou je rondetijd in de binnenbaan 0.6-0.8 seconden sneller zijn”. Conclusie is dus om bij de laatste snelle ronden zoveel mogelijk in de binnenbaan te blijven.

Tijdens het inrijden bij het trainingsuur is het droog maar als we even na negen uur de baan op mogen voor de wedstrijd regent het pijpenstelen. Het water gutst van mijn helm in mijn ogen en met de harde wind heb ik slecht zicht, ik draag nooit een bril maar met een bril zal het nu niet veel beter zijn, denk ik.

Het praatje aan de start/finishlijn is kort. Duidelijk, het jurylid wil ook niet nat worden. Na een rommelige start zijn we begonnen aan een vlotte loze ronde, wij rijden goed vooraan (derde plek).

We zijn nog maar kort onderweg als er een grote rijder naast mij blijft krabbelen, dat is in de bochten nooit zo plezierig, ik vraag hem of hij voor mij in de binnenbaan wil rijden en laat een gaatje vallen. Ook Edward, “hé Galensloot moet je er bij mij voor?”, wordt er kort achter mij tussen gelaten. Direct nadat die schaatser voor mij invoegt valt de rijder direct daarvoor zomaar…… met remmen en kunst en vliegwerk rijden we er omheen – dat ging net goed. “Jij bent ook een mooie dat je mij ervoor laat”, grijnst mijn voorganger.

Tijdens het eerste deel van de wedstrijd zijn er wel enige ontsnappingen. Twee, drie schaatsers rijden weg maar vergissen zich in de straffe wind en worden na twee of drie rondjes weer ingelopen. Eén van de rijders heeft zijn wedstrijdnummer verloren, dit is in de binnenbaan blijven liggen ter hoogte van het chalet, als ik er op stap glijdt mijn schaats onder me weg. Oeps, ik blijf wel staan, onthouden voor de volgende ronden.

Wij rijden actief mee in het voorste deel van het peloton. Vanwege de harde wind geven de voorste rijders snel af en uiteindelijk rijden ook wij voorop. Dat heet, Ronald rijdt voorop en houdt mij uit de wind. Ondanks de stormachtige wind blijft Ronald vier, vijf ronden voorop rijden (na de wedstrijd zal hij mij vertellen dat hij mij wilde sparen zodat ik voor de punten kon rijden, slik). Een flinke inspanning voor hem. Dan zijn we de tien ronden tot de finish al gepasseerd.

Nog ruim acht ronden te rijden en je voelt de onrust achter ons weer toenemen. Er komen rijders buitenom en we gaan gas geven. Maar na twee ronden is de echte snelheid er alweer uit, tja die wind, wie durft er echt te gaan?

Nog ruim vier ronden te gaan, bijna alles rijdt nog bij elkaar, en weer komen er rijders buitenom. Nu zal er wel hard worden gereden tot de finish. Ik rijd zo lang mogelijk mee in de binnenbaan en realiseer mij op enig moment dat ik de enige ben met twee handen op de rug waar anderen de armen al hebben losgegooid. Eén losgeslagen krabbelende bende.

Vastbesloten om zoveel mogelijk binnenbaan te rijden, merk ik nu ook weer dat je niet echt harder kan dan de man voor je en het mag van mij wel wat sneller. Tja, wat doe je dan? Pas in de laatste bocht versnel ik buitenom en haal nog één of twee rijders in, voor een paar daarvoor zou de finishlijn nog tien meter verder moeten liggen – dat redde ik niet meer. 7e plaats, er had meer ingezeten, toch een beter gevoel dan vorige week.

Ronald,topper, 15e , Edward 19e, Bert 35e en Hein 37e.

Nog even over die “losgeslagen bende”. Tussen degene die finishte op de 6e plaats en die op de 18e plaats, dat zijn 13 rijders, zat slechts 1 (!) seconde. De gemiddelde laatste rondetijd van de eerste twintig rijders is +/- een halve seconde gelijk aan de individuele laatste rondetijd van die rijders. Het zat dus allemaal erg dicht op en om elkaar deze keer.

{volgende marathon van M4 is op 4 januari, tweede blok}