Marathonwedstrijd M4, 7 december 2022, verslag door de bril van de voorzitter
De M4 rijdt de derde wedstrijd van de avond, dus niet eerder dan kwart over tien (!) starten. We
vertrekken om kwart over negen want “half tien” klinkt echt als gekkenwerk. In de auto worden de
laatste ontwikkelingen van het WK voetbal besproken. Er is een gezonde wedstrijdspanning. De
mannen zijn een paar weken terug bij de landelijke marathonwedstrijd in Haarlem geweest (zie foto).
Als we bij de Jaap Edenbaan zijn aangekomen spreken we af om “elkaar er voor te laten” als iemand
van ons buitenom komt en in de binnenste trein wil aansluiten.
’t Is koud en het ijs ligt er goed bij. De M3 moet nog starten (30 ronden) dus we hebben nog veel tijd
om warm te lopen en te stretchen, een praatje te maken met de concurrentie en de spanning te
laten oplopen. Hein en Bert zijn er ook. Bert is laatst nog flink gevallen, hij moet nog zien hoe t gaat.
Na de M3 wedstrijd en aansluitende dweilpauze gaan we direct ‘t ijs op, ’t is 22:36 uur, snel nog twee
ronden inrijden en dan verzamelen bij start/finishlijn onder de jurytoren. Ondanks het late uur staan
48 rijders aan de start. We willen snel vertrekken, ’t is koud en waait een beetje.
Wij stellen ons wat van voren aan de binnenbaan op. Bij de start zit je dan in de binnenste trein en
ergens tussen plek 5 en 10, ook deze keer rijden bij de loze ronde maar een man of vijf voor mij en
een dame voorop.
De wedstrijd begint vrij rustig (rondjes 44 sec) in de derde ronde komt iemand buitenom en gaan
we versnellen en duiken we in een paar 39-ers. Het peloton rekt wat uit, maar valt niet uit elkaar. Het
is allemaal goed te doen qua snelheid. Door wat rijders buitenom rijd ik nu ergens op 8e positie en
eigenlijk is het niet zo spannend allemaal. Of toch wel? De man die voor mij reed, een beetje
onhandige krabbelaar, heeft zojuist besloten om buitenom te gaan inhalen en glijdt direct onderuit.
De eerste valpartij.
Ook ronde 7 en 8 wordt er weer versneld, een 38-er, maar niemand kan het peloton lossen.
Inmiddels is het wel duidelijk dat door de kou het ijs hard is, maar er ook wel scheuren in zijn getrapt.
Zo zit er eentje aan het einde van de bocht aan de Jaap zijde. In het binnenste treintje kan je daar wel
uitblijven als je niet te veel uitwaaiert. Echter degenen die naast de binnenste trein rijden gaan er
dwars overheen en er vallen dus regelmatig rijders.
Op enig moment, in een versnelling in de bocht, realiseer ik mij dat Ronald naast mij rijdt, maar ik
duik er al onderdoor. Oeps, dat was niet de afspraak, gelukkig kan hij wel vlot achter mij aansluiten.
Niet veel later komt Edward in een treintje buitenom. “Hé Ed, moet je er tussen?” roep ik “Nee, ik rijd
nog even door!”.
We zijn nu over de helft van de wedstrijd. Inmiddels rijden meer dan 15 schaatsers voor mij, wat
ga ik doen? Ik denk na: “De resultaten van de afgelopen wedstrijden en daarmee de stand in het
klassement (3e) geven best wel wat druk en spanning om te blijven presteren. Als ik nu een keer
vijftiende of twintigste word, dan ben ik daar vanaf….. Nee…”. Ik ga het toch weer proberen. Ik stap
uit de binnenste trein en begin naar voren te rijden. Na twee ronden weer bij de voorste tien rijders.
Inmiddels rijdt Edward vooraan het peloton. Hij had tijdens het schaatsen wat bibbers en door
voorop te rijden kan hij beter in zijn slag komen. Nog 8 ronden te gaan.
We rijden 42-ers en met nog 5 ronden te gaan wil Edward gaan versnellen. Maar…… hij is die scheur
in de bocht vergeten……hij valt….. de voorste man van het peloton… balen. Er wordt wel versneld.
Maar niet door Edward. Geen tijd om na te denken…er achteraan.
Nu nog vier ronden te gaan. Ik rijd aan de binnenbaan, bij de krabbelbaan, en…..foutje…..voorop,
“dat gaan we niet doen”. Ik recht mijn rug. Onmiddellijk komen er dan een aantal rijders buitenom, ik
zak weer in, er achteraan. Wel grappig, ik kom niet zo snel op gang en in de bocht hoor ik een
bekende stem (geen Vikinger) “aan de kant!”, ja echt niet, als je er langs wilt dan ga je maar
buitenom.
Na één ronde komen we met flinke snelheid uit de bocht en ter hoogte van de 500 meter startlijn zit
ook een scheur, daar valt weer iemand en nog één, dit gebeurt vlak achter mij. Dit gebeurde vlak
voor Roland, hij moet flink in de remmen om niet zelf te vallen en verliest de aansluiting met wat er
nog over is van het peloton.
Na een 36-er finish ik als 4e , Hein wordt 18e en Ronald 22e. Edward heeft geen aansluiting meer
gevonden bij het peloton en Bert heeft door een val de eindstreep ook niet gehaald.
Van de 48 rijders zijn er 22 niet gefinisht, enkele vanwege de snelheid maar de meesten vanwege de
valpartijen. ‘t Was allemaal niet ernstig maar hopen dat er volgende week meer blijven staan.
[volgende marathon van M4 is op 14 december, weer het laatste blok]
*) DNF = did not finish
PS: ‘cameraman’, Raymond, één van de M4 marathonrijders die met een camera op zijn helm en langs de baan soms de wedstrijden filmt, heeft de vorige wedstrijd van M4 wel in samenvatting op YouTube gezet
(https://www.youtube.com/@skatography6276)